امروز حالم اصلا خوب نبود ! برای اولین بار شاید تنهایی رو به معنای واقعی درک کردم 

الانم از همه چیز بریدم نمیدونستم چیکار کنم هیچکس نبود باهاش حرف بزنم هیچکس

یادم افتاد یه وبلاگی ساختم گفتم الان موقعشه که یکم با خطی خطی های ذهنم پُرش کنم 

واقعا نمیدونم چرا ؟ چرا جواب خوبی های ادمو با بدی میدن چرا هیچکس نیست درکت کنه که چی میگی 

چرا انقدر ذهنم شلوغه در عین اینکه هیچی به ذهنم نمیرسه فقط حس میکنم اونقدر درگیری ذهنی دارم به هیچکدوم نمیتونم نگاه کنم فقط به مغزم فشار میارن 

اصلا نمیدونم برای کی مینویسم الان :/ شاید برای خودم که بعدا چند سال بعد یهو مثل زیر خاکی پیداش کنم و بخندم بگم چه چیزایی برام مشکل بوده هه

ولی بهر حال هرکی این مطلبو خوندخوشحال میشم یکم باهم صحبت کنیم :) ... 

یعنی چقدر احتمال داره یکی این پیامو ببینه 

یا اگه دید نظر بذاره :)